Neat Nonsense

stories to inspire you

(Nederlands) Een schandalig goede date met mezelf

20150721_RestaurantAmsterdammertje_019prev

Het liefst was ik samen met mijn grote liefde naar een luxe restaurant geweest, maar ik vrees dat ik dan nog wel even kan wachten. En waarom zou ik dat doen? Ik kan mezelf prima mee uit eten nemen en daar intens van genieten. Via een actie kon ik voor een niet al te dure prijs genieten van een meergangen diner bij een restaurant met een Michelin ster. Zo’n kans laat ik niet voorbij gaan. Tijd om zelf aan het roer te staan met koers naar ‘t Amsterdammertje in Loenen aan de Vecht.

Ik was in lange tijd niet zo enthousiast geweest over een uitstapje naar een restaurant. Het is altijd een wens van mij geweest om in een culinair met ster beloonde restaurant te eten. Het was een verrassingsmenu. Wat zou me te wachten staan? Eerst maar eens zorgen op tijd te komen.

Iets over 19 uur werd ik vriendelijk begroet bij binnenkomst en netjes naar mijn tafel gewezen. Het interieur is donker met veel sfeerlicht. Grote wijnrekken stelen de aandacht, terwijl de tafels en stoelen eenvoudig chique zijn. Op zich ga ik wel vaker alleen uit eten, maar in zo’n restaurant is dat vast niet gebruikelijk. Even was ik bang dat mensen me raar zouden aankijken, maar iedereen was te druk bezig met hun diner en gezelschap. Opgelucht haalde ik adem. Hier kan ik lekker anoniem genieten.

Ietwat bezorgd richtte ik mijn blik naar de reeds gedekte tafel. Zouden er rijen aan vorken en messen liggen? Zou ik als simpele dame uit Amsterdam dan weten welk bestek te gebruiken of een enorme flater slaan? Ik ga zelden uit eten en als ik een restaurant bezoek is het meestal in de laagste prijsklasse, waar niemand raar opkijkt als je spontaan met je handen begint te eten. Had ik nu maar restaurant etiquette opgezocht! Mijn blik bereikte de tafel en deze was afgezien van een informatieboek over de eigenaars en medewerkers, een wijnglas en een mooi (katoenen) servet nog leeg. Wederom een opluchting. Maak je niet zo druk vrouw en geniet.

Maar toen kwam het eerste ongemakkelijke moment. Of ik een wijn wilde drinken, was de vraag van de vriendelijke ober. Aangezien ik een van de weinige mensen ben die de smaak van alcohol niet kan verdragen, besloot ik het bij water te houden. “Wat voor water wenst u?” gevolgd door een aantal merknamen. Tja, ik ben niet zo’n voorstander van water uit fles. In veel gevallen worden daar allerlei onnodige stoffen aan toegevoegd, die niet per se beter voor je zijn dan simpel kraanwater. Mijn hoofd debatteerde snel de opties, terwijl ik de ober onbewust een vrij hopeloze blik toewierp. Mijn redder in nood opperde hierop dat kraanwater ook kon. “Ja, graag!”

20150721_RestaurantAmsterdammertje_001prev Mijn water in karaf werd netjes voor me ingeschonken en snel gevolgd door het eerste gerecht: het aperitief. Vooraf elk gerecht vertelde de ober netjes wat ik zal gaan eten. Nu heb ik mijn best gedaan om goed te onthouden waar elk gerecht uit bestaat, maar met mijn halfgare geheugen is dat vrijwel onmogelijk. Mijn focus lag meer op het genieten van de smaken dan per se te weten wat het is. Gezien dit een toprestaurant is, ging ik er voor het gemak vanuit dat het allemaal vers en gezond is. Mijn aperitief bestond uit een soort broodstengel in een mayo-achtig sausje met een olieachtige substantie erdoorheen en een grote groene olijf aan een stokje. De smaak is prima. Nog niets overdonderends. Vooral de olijf is duidelijk van bovengemiddelde kwaliteit; stevig van buiten, zacht van binnen en een goede rijke smaak.


Het tweede gerecht bestond uit vier amuses, prachtig gepresenteerd. Hier hoorde natuurlijk een leuk verhaal bij. 20150721_RestaurantAmsterdammertje_021collageAmusesHet is de chef zijn intentie om mij op een wereldreis mee te nemen. Nu heb ik al een wereldreis gemaakt, maar nog niet eerder in een restaurant. Gefascineerd luisterde ik naar de ober met zijn sprankelende pretogen. Hij had er overduidelijk plezier in me te vertellen waar ik allemaal mee naartoe genomen werd. Italie: een pizzapunt met uien en champignons en een perfecte bodem. Dun, luchtig genoeg en licht krokant. Thailand: een salade van een wortel gevuld met andere rauwe groenten, precies goed voor een opfrisser. Bonaire, tevens het land waar een van de eigenaren vandaan komt: een gefrituurd balletje met een gekruide, smeuige vulling. En als laatst Frankrijk: een gevuld ei. Dit was mijn absolute favoriet van de vier. De smaak van de luchtige substantie was zo verrassend en heerlijk. Volgens mij zat er een honingsaus in en bieslook. Het was enigszins zoet, maar niet te overheersend. Zeer geslaagd en leuk gepresenteerd. En geen jetlag waar de ober me vooraf voor waarschuwde.


20150721_RestaurantAmsterdammertje_009prev

 Het derde gerecht komt er aan en het ziet er weer veelbelovend uit. Het is het voorgerecht gemaakt van komkommers. Er is een combinatie gemaakt met appels en andere licht zoete ingredienten. Het is zo heerlijk fris, dat ik bijna het sap van het bord wil drinken. Bij nader inzien leek me dat niet bepaald stijlvol, dus schoof ik met uiterste beheersing het bord weg. (Maar als ik thuis was geweest mensen….)

 20150721_RestaurantAmsterdammertje_011prevTussendoor komt er een houten plank met brood aan, wat hier zelf wordt gebakken. Ik ben enorm dol op brood, maar probeer het doorgaans bij enkel speltbrood te houden, aangezien mijn buik er minder enthousiast op reageert dan mijn smaakpapillen. Witbrood met een krokante buitenkant. Het lonkt naar me tot ik de verleiding niet kan weerstaan. Prima smaak, maar soms moest ik voor mijn gevoel iets te stevig een hap eraf trekken.


20150721_RestaurantAmsterdammertje_010prevDan komt het vierde gerecht en hiermee het eerste hoofdgerecht. Een pasta gemaakt van aardappels. Leuke twist. Het gerecht is gegarneerd met radijsjes, verschillende kruiden en een zoet sausje. Zoet is klaarblijkelijk de hoofdsmaak van de avond en dat bevalt me prima. De saus van dit gerecht is iets te machtig voor mij, waarschijnlijk omdat ik het niet gewend ben saus te eten. De smaken zijn echter heerlijk zoet en fris.


20150721_RestaurantAmsterdammertje_013prevHet vijfde gerecht laat niet lang op zich wachten. Een tweede hoofdgerecht gemaakt van risotta en aangemaakt met kaas. In het gerecht herken ik doperwten en asperges. Er zit een citroenachtige vleugje door de zoete saus. De doperwten zitten tegen het rauwe aan, wat ik best goed vind smaken. We zitten nu op de helft van de gerechten. Ik kan niet wachten tot op de rest, maar wat blijkt nu? Ik begin al aardig vol te raken. Bijna iedereen die mij over hun ervaring in een sterrenrestaurant heeft verteld, garandeerde mij dat je niet vol raakt van de kleine porties en je daarna nog wel een snack wilt halen. Aangezien ik een grote eter ben, stelde ik mij op dit gegeven in. Normaliter eet ik rond 16u een kleine maaltijd. Deze avond had ik een paar groentefrietjes weggewerkt. Niets bijzonders voor mij, want om 19u heb ik altijd weer genoeg trek voor een volledige maaltijd. Ik sloot dit uit als de reden voor mijn opkomend vol gevoel. Het brood vult natuurlijk en tussendoor dronk ik veel water. Maar hiernaast denk ik dat elk gerecht zodanig gebalanceerd is dat het je voldoende vult. Zelfs voor een vegetarier.

Het viel me op dat mijn vegetarische gerechten nagenoeg gelijk waren aan de vlees- en visgerechten. Een gemiste kans vind ik dat het restaurant geen gebruik heeft gemaakt van vleesvervangers. Toen ik zeventien jaar geleden vegetarier werd, was er nauwelijks iets op de markt behalve de bekende smakeloze tofu en tempeh. Omdat ik toch wat afwisseling wilde at ik de sponsburgers uit de supermarkt zonder smaak. De markt verbeterde echter snel. In een paar jaren tijd kwamen er meer vegetarische burgers en zelfs broodbeleg op de markt. De restaurants daarentegen, bleven achter. Waar ik ook naartoe ging, er stonden vrijwel altijd slechts een a twee vegetarische gerechten op de kaart en die bestonden bijna altijd uit pasta met kaas. Veel kaas. De Waaghals, een puur vegetarisch restaurant werd hierom al snel mijn favoriet. Wereldgerechten die ik allemaal kon eten. Maar waarom is er geen eiwitbom beschikbaar in zo’n culinair hoogstaand restaurant; Zit er voor de chef geen uitdaging in om te experimenteren met vleesvervangers? Wellicht is er sprake van het kip en ei verhaal. Maken chefs in zulke luxe restaurants geen vleesvervangers, omdat er te weinig vegetariers komen of komen vegetariers doorgaans niet naar zulke restaurants omdat er geen echte vleesvervangers zijn? Deze vraag houdt me even bezig. Of ik aan voldoende eiwitten kom weet ik niet, maar de gerechten zijn nog altijd heerlijk en vullen goed.

Gezien er tussen gerecht vijf en zes wat tijd zit, benut ik de tijd om nieuwsgierig de mensen te observeren. Ik zie gezichten van jong tot oud, van koppels tot gezinnen, zonder een duidelijke kleding etiquette.  In de films ziet iedereen eruit alsof ze een persoonlijke stylist hebben voor het kiezen van hun outfit (wat natuurlijk ook zo is). De mensen hier waren echter alledaags gekleed. De meeste mannen waren wel in pak of net overhemd, maar de vrouwen waren vrijwel allemaal in eenvoudige kledij. Bloesjes, shirts, broeken, slippers. Alles mag. Wellicht moet ik mijn informatie niet meer uit Hollywood halen.

De bediening loopt er ook verzorgd bij. Zwarte kleding met lange mouwen en lange broeken. Geen van hen staat een seconde stil, maar van gehaast heen en weer rennen is ook geen sprake. Ze bewegen zich met een souplesse tussen de tafels door, vullen wijnglazen aan, ruimen op wat niet op tafel hoort en leveren bestek en broodjes daar waar nodig. Sommigen kijken wat serieus uit hun ogen, maar zodra ze met iemand praten maakt deze blik plaats voor een vrolijk doch beheerst enthousiasme. Hun aanwezigheid heeft iets rustgevends.


20150721_RestaurantAmsterdammertje_014prevHet zesde gerecht, het laatste hoofdgerecht, komt eraan. Polenta met gebakken aardappels, vergezeld met tomaatjes in een ketchupachtige saus, witte en groene saus. Een lekker hartig gerecht met een goede stevige smaak. Nu knap ik bijna uit mijn jurk. De jurk die eigenlijk al te krap was, toen ik hem aandeed. Na al dit eten is het ‘knap-gevaar’ nog eens exponentieel toegenomen. Tussendoor ga ik even naar het toilet om te kijken hoe ernstig strak de jurk zit. Het kan net, maar wat ziet mijn oog nog meer? Ik heb al die tijd mijn lange zijden bloes verkeerd om aan! Stijlvol sufferd. Gelukkig kan ik altijd lachen om mijn acties.


20150721_RestaurantAmsterdammertje_015prev20150721_RestaurantAmsterdammertje_017prev Een lekkere muntthee staat op me te wachten. Perfect voor bij mijn dessert. Of moet ik zeggen dessert-amuse. Ja, ja, het zevende gerecht is een voorafje aan het werkelijke dessert. Het is ijs met granaatappel aan de onderkant en champagne. Er zit wat zoetigheid aan de bovenkant, maar het zoete overheerst niet. Wederom is het gerecht fris en licht zoet en het geeft geen nasmaak of plakkerig gevoel aan mijn tanden. Perfecto.


20150721_RestaurantAmsterdammertje_018prevEn dan komt het achtste en laatste gerecht: het dessert. Het overtreft de amuse met zijn aardbeien, ijs met basilicum, laagjes van een krokant suikgergoed en witte chocolade. Ik ben al anderhalf jaar voor ongeveer 90% vrij van geraffineerde suikers en daar heel tevreden mee. Mijn huid ziet er beter uit, ik heb meer energie en geen after-dinner-dips meer. Een keer in de zoveel tijd maak ik een uitzondering voor zoetigheid. Vanavond is zo’n moment. Dit gerecht is te lekker. Vooral de toevoeging van basilicum maakt de smaak uniek.

Het is inmiddels 22.15 uur en mijn acht gangen diner zit erop. De angst dat ik weg zou gaan met een knorrende maag of mezelf flink had ondergeknoeid, blijkt onterecht. De gehele drie uren dat ik bij ‘t Amsterdammertje was heb ik als zeer ontspannend ervaren. De smaken waren heerlijk en verrassend. De bediening was top, de gerechten kwamen in een goed tijdsbestek en de locatie was prima. Zelfs als ik geen korting had gekregen, zou ik hier terugkomen voor een menu.

Meer informatie over ‘t Amsterdammertje is hier te vinden: Restaurant ‘t Amsterdammertje

Ik kwijl intussen nog even weg bij de foto’s en plan alvast mijn volgende bezoek. Wellicht met date.

Verder Bericht

Vorige Bericht

Laat een reactie achter

Enter Captcha Here : *

Reload Image

© 2023 Neat Nonsense

Thema door Anders Norén

error: Content is protected !!
nl_NLNederlands