[:nl]De animatiefilm Belle en het Beest werd door Walt Disney uitgebracht in mijn jeugd. Na helemaal fan te zijn geweest van Ariel, de kleine zeemeermin, werd bij mij het toneel geruimd voor de zelfstandige, onafhankelijke Belle. Wat een vrouw. Zo sterk en het feit dat ze net als ik een boekenwurm en buitenbeentje was, maakte dat ik me volledig kon relateren aan haar.
Toen ik hoorde dat 3 december 2015 de musicalversie van de film in premiere zou gaan, moest ik erbij zijn. Kaartjes waren snel in de pocket en een kinderlijk enthousiasme nam bezit van me.
Op de avond verliep alles heel gemoedelijk. Ik zat vrijwel vooraan in het midden en had goed zicht op het podium. Nieuwsgierig wachtte ik af. Albert Verlinde heette ons een warm welkom en de show kon beginnen. Het orkest zette de beginmelodie in en er vormde zich spontaan een brok in mijn keel. Een brok genaamd nostalgie. Het bracht me in een keer terug naar hoe ik me voelde als kind toen ik de film voor het eerst zag. Weemoedig luisterde ik naar de introductie en keek blij toe hoe de spelers vrolijk zingend het podium opkwamen.
Fotograferen en filmen was niet toegestaan, dus ik zal moeten voldoen met een korte beschrijving van wat ik te zien kreeg.
Het decor en kostuums waren prachtig, de acteurs deden het goed en het verhaal liep vrij soepel. Uiteraard kun je niet alles wat in een animatie gebeurt ook op het podium uitvoeren, dus zitten er wijzigingen in het verhaal. Een aantal vond ik hartstikke leuk en een aantal minder. Beginnend met wat ik minder leuk vond:
Belle’s vader. Ik kan niets kwaads zeggen over zijn acteerprestatie, want die was prima. Echter de man was ontzettend lang en mager, terwijl de papa die ik me herinner aardig klein en dik was. Dat maakte hem zo schattig. Dat element was weg, jammergenoeg. En ook werden er iets te vaak seksuele referenties gemaakt. Geen idee hoeveel kinderen daarvan snappen, maar echt passend vind ik het niet.
Wat ik leuke toevoegingen vond, waren dat er iets meer uitleg gegeven werd aan wat er door de spelers heenging qua gedachten en gevoelens. Ook al kwamen niet al hun gedachten overeen met mijn interpretatie van de film, het was wel logisch opgebouwd. En dan was er nog de operazingende kledingkast. Wat was zij geweldig! Qua acteerprestatie sprongen Gaston en zijn hulpje er voor mij het beste uit.
Zelfs als je het verhaal niet kent, is dit een productie waar je goed van kunt genieten. Als je het verhaal wel kent, is het wellicht even wennen aan de wijzigingen en de toegevoegde liedjes. Zelf werd ik vrij snel het verhaal ingetrokken en heb genoten en gelachen. Het scheelde niet veel of ik had meegezongen, maar gelukkig voor degenen om mij heen, wist ik me kraaiengejank in te houden.
Omdat het de openingsavond was, konden er dingen misgaan en dat gebeurde ook. Natuurlijk is dit voor de producent en spelers hun ergste nachtmerrie, maar voor mij als publiek kon ik er wel om lachen. Een versprekinkje een enkele keer, die nauwelijks opvielen, ach. Echter een ding wat iedereen gezien moet hebben, is de gescheurde broek van het Beest aan het einde van het verhaal. Had hij het zelf nu door? Zijn medespelers was het ongetwijfeld opgevallen en dan moet je doorgaan als een pro. Gewoon doen alsof er niets aan de hand is. Die scheur in die broek bij zijn billen (waaronder overigens een megadik maillot zat) was voor hen ontzichtbaar. Voor mij voegde het wat extra spanning aan de scene toe. Zou de broek blijven hangen of niet?!
Al met al heb ik een leuke avond gehad met een actuelere versie van Belle en het Beest als herinnering erbij.
Voor meer informatie kun je op deze site kijken: http://www.stage-entertainment.nl/shows/musical/beauty-and-the-beast/[:]