[:nl]
Blablabla is een hostel gelegen in het Zuidwesten van Gran Canaria, aan de andere kant van de bergen (vanuit Las Palmas gezien). Om er te komen, moet je dan ook een bergroute volgen, een route vol bochten. Van links naar rechts en bijna allemaal scherp. Dit is niet een fijne route voor iemand met wagenziekte, zoals ik. Had ik van tevoren geweten hoe de route was, had ik mijn reispil ingenomen, die altijd werkt. Maar ik wist het niet, dus de bus waarmee ik reisde moest tot tweemaal toe voor mij stoppen, omdat ik dacht dat ik zou overgeven. En stoppen op die weg is lastig, want het is vrij smal daar. Af en toe verschijnt er een uitwijkstukje wat meer bedoeld is om auto’s die sneller dan jij rijden voor te laten gaan. De bus kan de smalle bochten trouwens niet goed maken en daarom moet hij voor hij een scherpe bocht neemt, toeteren zodat een tegenligger weet dat hij eraan komt en kan afremmen. Het was een vrij spannende rit.
De reistijd was aardig lang. Van Las Palmas naar Puerto de Mogan met de bus, nam een uur in beslag. En van Mogan naar Tasarte duurde nog eens 40 minuten. Het was een behoorlijke reis. Uiteindelijk aangekomen in Tasarte, had ik eerst 10 minuten nodig om weer te kunnen lopen, zo misselijk was ik. Beneden aan de trap stond een medewerker van het hostel en hij hielp me met mijn bagage de trappen op.
Een aantal mensen zat op het terras. Wat ik nog niet wist, was dat deze mensen allemaal medewerkers waren. Een Italiaanse dame vroeg me om mijn paspoort, om een kopie te maken en checkte mij in. Het bleek dat mijn annulering van een aantal dagen niet in hun boekingssysteem was verwerkt, dus moesten we op zoek naar mijn mail, die ik dezelfde dag van het boeken al had verstuurd en daarin konden we terugvinden dat iemand van hen de annulering had bevestigd, dus dat ze mijn verblijf niet goed in hun systeem hadden, is hun eigen nalatigheid geweest.
Nadat dit heikelpuntje was overwonnen, was er een probleem met de betaling. Je kunt namelijk enkel contant betalen! Om een of andere reden had ik hier overheen gelezen in hun instructiemail, dus ik kon niet betalen. Ook was er geen bank of ook maar iets in de buurt van het hostel. Het dichtsbijzijnde dorp is minstens een half uur rijden. Dat was balen en tevens schrok ik van het gegeven dat er geen enkele winkel in de nabije omgeving was.
De man stelde me gerust en zei dat de betaling later kon. Het was mogelijk om het geld over te schrijven van mijn rekening naar die van hen of een dagje met hem mee te rijden naar het dorp. Gelukkig! In de drie dagen dat ik er was, heb ik echter meegemaakt dat veel bezoekers problemen hadden met de betaling. Meestal viel het bedrag hoger uit, dan mensen hadden verwacht. Een keer mochten mensen op het terras boven slapen, in de buitenlucht en werd gezegd dat ze met zijn zessen voor 25 p.p. mochten overnachten. De volgende dag was het tarief omhoog gegaan en wilde de eigenaar 220 euro voor de hele groep.
Helaas volgde er na het inchecken een nieuwe teleurstelling. Het enige beschikbare bed, was in de kamer pal naast de receptie. De indeling van de kamer was het meest onlogisch. Half tegen de deur aan stonden de stapelbedden en dan verderop in de kamer stonden stellingkasten vol met rieten manden. Hadden ze daar nou een stapelbed neergezet, dan kon je tenminste normaal de kamer inlopen. Nu kwam ik er met mijn rugtas nauwelijks doorheen. En elke keer als de kamerdeur openging keken mensen precies mijn bed in, om het nog niet eens te hebben over de walm sigarettenrook die bij elke deuropening mee naar binnen vloog. Later kreeg ik nog een kijkje in de andere gedeelde kamers. De ene ruimte was nog smaller dan de ander. In een kamer lag enkel een matras op de grond.
De faciliteiten in het hostel zijn vrij normaal. Er was op de eerste verdieping een personeelskeuken waar je avondeten en ook ontbijt kon bestellen, tegen betaling, en een badkamer met toilet en bad. Op de tweede verdieping was de keuken voor de gasten. Een kleine ruimte, maar het voldeed. Er stonden een koelkast en een vriezer. Ook was er een vierpits gasformuis, waarvan 2 pitjes het daadwerkelijk deden en een aantal potten en pannen om in te koken. De basis benodigdheden waren er. Op rustige momenten kon ik ongestoord koken. Maar tijdens spitsuur, wat in de ochtend is, kon je zo 15/20 minuten wachten voordat je een ontbijt kon maken.
Op deze tweede verdieping was nog een badkamer met toilet en bad. Elke badkamer had een aantal flessen met shampoo. Warm water is verkrijgbaar mits je een half uur wacht, nadat de persoon voor jou klaar is. Tijdens het douchen merkte ik al dat het water langzaamaan steeds kouder werd. Iets waar ik niet zo van houd, is gehaast douchen en doordat het water afkoelde, kreeg ik een niet volledig ontspannen noch een voldaan gevoel van het douchen. Gelukkig was de ruimte wel schoon.
En als laatste is er een buitenterras en nog een paar kamers en badkamer op de derde verdieping. In een kamer sliep het personeel en de andere ruimte was een eenpersoonskamer. De badkamer was in aanbouw.
Dan kom ik bij het personeel. Een grote groep mensen die nauwelijks Engels spreekt en daar gratis woont in ruil voor hand- en spandiensten. Ze waren met veel meer dan nodig naar mijn idee, want er waren bijna meer werknemers dan gasten. Op zich aardige mensen zover ik kon inschatten. Een goed gesprek voeren was lastig vanwege de taalbarrière.
Omdat ze met zovelen waren, hadden ze het grootste gedeelte van de dag vrij voor zichzelf en meestal hingen ze dan al rokend rond op het terras of zaten ze op het strandje. Het voelde allemaal wat hippie-achtig aan.
De eigenaar, een emigrant uit Italië was een uiterst aparte man. Hij bood me aan om me naar het dichtstbijzijnde (stenen) strand te rijden, aan het einde van de weg. (5 min rijden, 15 minuten lopen.) Onderweg begon hij erover hoe hij tegen het ‘systeem’ was. Welk systeem dat precies was, werd me niet geheel duidelijk. Vermoedelijk duidde hij op de overheid. Hij was in ieder geval een man van gratis, naar zijn eigen zeggen. Tja. ik zal niet zeggen dat ik het altijd eens ben met hoe dingen verlopen in onze maatschappij, maar je er volledig aan onttrekken is behoorlijk lastig. Belasting moet betaald worden evenals huisvestingskosten en voedsel e.d. Wil je dat niet, dan ben je continu in gevecht. En hoe rijmt zijn gratis visie met het vragen van geld voor zijn hostel? Dat geld wil hij toch ook hebben?
Op het strand in Tasarte was geen korreltje zand te ontdekken. Enkel grote keien. Op zich kun je er op liggen, maar niet al te lang, want dan ga je de keien aardig voelen.
Van de zee word ik altijd blij, inclusief de wilde golven. Als je een goede zwemmer bent, kun je daar makkelijk het water in. Aan mij was het niet besteed. Ik keek liever toe hoe anderen zich in het koude water waagden. Het was inmiddels al bijna 17 uur en de zon is dan niet heel warm meer.
Omdat het hostel aan een soort zandweg ligt en er slechts enkelen huizen staan, is de route van het strand naar het hostel niet bijzonder goed verlicht. Let dus goed op waar je loopt in het donker. Wel kon ik vanuit de derde verdieping van het hostel enorm genieten van het uitzicht op de bergen.
Naar mijn idee is dit hostel vooral geschikt voor mensen die met de auto komen. De bus komt een a twee keren per dag, afhankelijk van de dag. Op zondag was het volgens mij slechts eenmaal.
Als je dus een andere plek wilt bezoeken of simpelweg boodschappen wilt doen, dan ben je minstens een half uur onderweg om uit Tasarte weg te komen. Hier bovenop komt dan de reistijd van je uiteindelijke bestemming. Je zit hierdoor al snel minstens drie kwartier in de auto. Het moet je je tijd waard zijn. Ik vond het maar niets en dat kwam vooral doordat ik voornamelijk met de bus moest reizen. En ook omdat ik dan die kronkelige wegen steeds over moest.
Al met al kan het Blablabla hostel in Tasarte een prima locatie voor je zijn als je op zoek bent naar een afgelegen locatie, niet wagenziek wordt, puur voor rust komt en je niet per se op een zandstrand wilt liggen. Als je zelf hippieachtig bent ingesteld, veel rookt, niet veel van de rest van het eiland hoeft te ontdekken en koude douches waardeert, dan is dit ideaal.
Voor mij was dit niet de juiste plek.[:]