Het is echter tijd om verder te gaan. Niet alleen vanwege het weer, voornamelijk vanwege mijn behoefte om mijn nichtje en haar vriend weer te zien. Wat heb ik er een behoefte aan om mensen te zien die ik ken en bij wie ik me niet keer op keer opnieuw hoef voor te stellen.
Ze zitten op het eiland Krabi, dus Krabi it is! Ik zoek een paar accommodaties uit op het internet en pak de boot naar het eiland. Helemaal natgeregend loop ik de cabine van de boot in waar met trots aangekondigd wordt dat deze boot airconditioning heeft! Jippie…Al trillend zit ik de rit uit, maar ontdek wel een ding waar ik heel blij van werd. Iets wat heel zeldzaam is in Thailand. Nee sterker nog in heel zuidoost Azie!
Het is mijn zeer gemiste broodje kaas. Och wat heb ik jou lang niet gezien. Ik hoop dat het niet weer een maand zal duren voor ik weer van je mag genieten. Want wat ben jij lekker zeg!
Het kost me een halve dag reizen om van de oostkust naar de westkust te komen. Het geeft niets. Ik hoop maar dat Par en J in de buurt zitten van waar ik zit.
Ik loop een willekeurig hotel-restaurant in (gezien in iemands Lonely Planet) en hoor opeens: Heeeeeeee! Hahah Soes! En daar zitten ze dan met zn tweeen te genieten van het onbeperkte buffet. Geheel verrast geef ik ze een snelle knuffel en dump eerst mijn spullen in een kamer hier, zonder erbij na te denken.
Aaaah wat leuk!! Eindelijk weer mensen die ik ken!!! Ik ben zo blij. Snel fris ik mezelf op en dan terug naar ‘mijn mensen’.
We kletsen wat en ik loop met ze mee naar hun hotel. Prachtig natuurlijk met zwembad en al en zowaar zonder een schimmellucht. Hmmm, raar.
Na een paar drankjes zijn we te moe om verder iets te ondernemen en spreken we af voor een dagje strand de volgende dag.
November 24, 2010