Ik stap in de driewielertaxi en ik krijg de vragen: Ben je alleen? Ben je getrouwd? Heb je een vriend? Wil je een vriend? Een Filipijnse vriend? Zal ik je mijn nummer geven?
Ik zit in het hotel en ik krijg van de bewaker de vragen: Ben je alleen? Welke kamer zit je? Heb je een vriend? Zal ik later even langskomen?
Dan heb je nog de oudjes. Die vragen niet zoveel. Dankzij hun levenlange ervaring, weten ze dat ze geen tijd moeten verspillen, wie weet hoeveel tijd ze nog hebben, dus moeten ze wel direct zijn: Ik hou van je, wil je met me trouwen?
Zeg, alleen omdat ik alleen ben op Valentijnsdag betekent dit nog niet dat ik wanhopig ben. Ik vermaak me prima in mijn eentje. Ik negeer de wisselende blikken tussen de obers, wanneer ik aan een prachtig met rozen versierde tafel schuif, ik geniet van de koppels in de bioscoop die romantisch omarmd met een roos in de handen zitten te genieten van de film. Ik ben tevreden met mijn Valentijnstraditie.