Na het uitgaan, mag ik bij de meiden logeren voor de nacht. 12.30 staan we op. Iedereen heeft examen.
Ik ga terug naar het hostel. Slaap nog wat en pak mijn spullen bij elkaar voor het weekend.
Het is niet zo dat ik helemaal geen ‘culturele’ dingen meer doe. Gisteren ben ik nog naar een van de grootste vlooienmarkten in Manilla geweest. Nu echter het einde van mijn reis nadert en ik al zoveel gezien en meegemaakt heb, is het niet meer noodzakelijk om alles te zien en te doen in een stad. Voor mij draait het enkel nog om de mensen. Als ik goede mensen om me heen heb, ben ik tevreden.
Dus ik ga op weg naar Quezon city met mijn spullen als ik het bericht krijg dat iedereen te moe is vanavond om nog iets te doen.
Ik snap dat ze moe zijn na een grote avond uit en een examen, maar daar zit ik dan in de taxi met met spullen en een nogal lullig gevoel. Gelukkig zijn de mannen er nog en kan ik bij hen terecht. Zij gaan nog wel naar het verjaardagsfeest waar de meiden me vanochtend nog voor uit hadden genodigd.
Na een uitgebreide manicure van slechts 2euro gaan we op weg naar een ander studentenhuis. Het is ongelooflijk hoe luxe ze hier kunnen leven.
Denkend aan de kleine studentenflats van de Vu, met gedeelde keuken en badkamer, leven ze hier in een soort studenten walhalla voor slechts €200 per maand! Grote kamers, veranda’s en zwembaden. Ja echt.
Het verbaast me soms hoe goed ik het kan vinden met de studenten. Mijn ontwikkeling is zeker gestagneerd in mijn studententijd. Dat verklaart in ieder geval waarom ik me nog als een 23jarige voel en gedraag!
Het doet er niet toe. Ik heb lol. We zingen liedjes onder begeleiding van de gitaar. Mensen springen het zwembad in. Iedereen heeft lol. Was het de moeite waard om mijn ticket naar Borocay voor om te boeken?
Zeker weten.