Ik heb soms van die ideeen in mijn hoofd die er niet zomaar uitwillen. Nu heb ik bedacht dat het beter is om de hele nacht wakker te blijven en dan direct door naar het vliegveld te gaan om mijn ochtendvlucht terug naar Manilla te halen.
De beste manier om wakker te blijven is om uit te gaan en te dansen tot ik niet meer kan. Rond een uur of 2 in de nacht haakt een indiaantje af. Rond 3 uur haakt een tweede indaantje af. En dan zijn er nog twee over. Ik vind het heel lief dat mijn gezelschap zichzelf dwingt om wakker te blijven, terwijl hij overduidelijk bijna omvalt van de slaap. Het is zijn eigen beslissing echter. Ik dans en ik dans en verrassend genoeg komt indiaantje nummer twee plots terug om te vertellen dat er verderop een overvolle club is. Op naar die tent dan maar, waar we met zn drieen dansen tot we niet meer kunnen.
Alles lijkt prima. De muziek stopt om vier uur. Een uur te vroeg voor mij. Dus blijven we buiten zitten om te kletsen. Indiaantje 2 was even uit het zicht maar komt dan tevoorschijn met een klein Filipijns meisje naast zich. Ze is rond de 20 en woont hier.
Ze lijkt heel nerveus en durft nauwelijks met ons te praten. Ik blijf beleefd zolang ze tegenover me zit, maar zodra ze weg is, kijk ik nummer 2 boos aan. Wat denkt hij wel niet? Het mag dan wel niet goed gaan in zijn relatie momenteel, maar dit meisje valse hoop geven en gebruiken, kan niet door de beugel. Hij is dronken en het kan hem niet veel schelen. Dit vind ik het grootste nadeel van dronken mensen. De communicatie valt weg en niets zinnigs lijkt meer door te dringen.
Het is niet mijn zaak. Hij is een volwassen vent en moet zijn eigen beslissingen maken. Toch kan ik het niet helpen dat ik me verantwoordelijk voel als enige nuchtere. En wellicht ook als vrouw zijnde, die niet wil dat een vrouw de misere van een vreemdgaande vriend moet doorstaan.
Er is niets wat ik kan doen, maar doe toch een poging;
Ik teken een groot oog in het zand en zeg: Ik hou een oogje in het zeil..!