oms wil je jezelf even verwennen zonder je al te druk te maken om geld. hier op de Filipijnen kan dat heel goed.
Een manicure en pedicure voor samen 180 pesos, ongeveer €3,20. Een appelgebak voor 25 pesos/.50cent evenals een kleine friet en een hot fudge sundae.
Hoeft het nog enige uitleg dat ik na mijn McDonalds lunch terugkwam voor een mcDonalds avondmaal?
Spijt volgt net zo snel. Nadat ik al een sundae had weggewerkt, stond er nog een cola met sundae op me te wachten. Een geniaal drankje, maar iets teveel van het goede.
De verleiding van het goedkope is naar mijn hoofd gestegen. Naar de film voor slechts 150pesos! (Nog niet eens €3,-!)
Morgen heb ik hier nog een hele dag en ik weet precies wat ik ga doen: een herhaling van vandaag 😀
Eerst wil ik een bootticket kopen naar Cagayan de Oro op het eiland Mindanao. Heb even getwijfeld of ik hier wel naartoe wil gaan, aangezien er afgelopen week een man ontvoerd is door rebellen in de buurt van Tawi Tawi. Zelfs in reisboeken en door andere Filipijnen waarmee ik heb gesproken worden bepaalde delen van het eiland sterk afgeraden.
Ik heb er goed overnagedacht en besloten alleen naar het noordelijkste puntje te reizen en daar op het eilandje Camiguin te zitten.
Onderweg naar het ticketbureau van Transasia valt me weer op hoeveel leuzen over god en jezus over te vinden is op de driewielertaxi’s: I luv jesus, My kingdom is not in this world, Love god, fear him, God is good, Jesus save us, praise the Lord.
Het is zo sterk aanwezig dat ik er haast ongemakkelijk van word. Alsof ze bang zijn dat mensen zullen vergeten om gelovig te zijn. Dat ze af zullen dwalen van het ‘juiste’ pad als verloren schaapjes. Ik vind het een ‘godverdomme’ indoctrinatie. Ik kan er niet omheen, dat is zeker.
Ik vraag me af hoe mensen zullen reageren op mensen die niet gelovig zijn. Terwijl ik variant van een van de vele geboden voorbij zie komen (lieg niet, zelfs als anderen dat niet kunnen noch willen), vraag ik me ook af of mensen door de sterke aanwezigheid van het geloof ook eerlijkere mensen zijn.
Laatst gaf een vrouw mij mijn geld terug en zei lachend dat ik teveel had gegeven. Ik bedankte haar voor haar eerlijkheid en rondde het bedrag als beloning af naar boven. Goed gedrag moet je stimuleren en verdient daarom een beloning, nietwaar?
Sommige driewielers vragen niet eens om een bedrag, maar laten je zelf beslissen wat je wilt betalen. Het zou toch mooi zijn als ze overal zo waren in dit land. Iets voor mij om uit te zoeken. Heb ik weer wat te doen!
Dan schiet Manila door mijn hoofd. Zwerfende vrouwen met kleine kinderen, die liggen te creperen in de hitte en niemand die naar ze omkijkt. Hoe zit het ook alweer met help uw medemens?
Vanmiddag stond ik in de rij voor de pinautomaat, toen een vrouw met een kleine baby op me af kwam lopen. Waarschijnlijk ongeschoold en duidelijk bedelend strekte ze haar hand uit en liet een geluid haar keel ontsnappen dat veel deed denken aan een zeehond. Ik wist even niet of ik haar iets wilde geven. Ze gebaarde naar haar baby en ik keek. Pijn vloeide door mijn lichaam toen ik die grote ogen naar me zag kijken en de kleine vingertjes zag spreiden en sluiten.
Ik geef geen geld. Ik geef nooit geld, omdat ik niet kan voorspellen of de persoon daadwerkelijk het geld gebruikt om zich en het gezin te voeden.
Ik staarde haar strak aan. Geen spiertje in mijn gezicht veranderde terijl ik bijna stoicijns mijn hand naar haar uitstak. Ze was vlug en pakte de zak met twee grote mandarijnen en een flesje met een slokje water erin uit mijn handen.
Ik liet mijn arm vallen alsof het iets was dat niet aan mijn lichaam behoorde te zitten. Een buitenaardse ledemaat, dat zelfstandig had besloten zich op te heffen en zich weer neer te laten vallen.
Ik snap het niet. Ik zou me beter moeten voelen, na het verrichten van iets wat je als goede daad kan classificeren. Maar ik voel me helemaal niet goed. Sterker nog, ik voel me bezwaard. Waarom? Ik kijk naar het andere kindje van misschien anderhalf jaar aan de overkant van de straat. Het is het besef dat deze kindjes een lijdensweg hebben af te leggen. Een leven gevuld met honger lijden en misschien wel een langzame hongersdood.